Het belang van schrijven

Uit onderzoek van de Universiteit van Twente* blijkt dat autobiografisch schrijven depressieve klachten doet verminderen.

Het schrijven van je eigen verhaal biedt inzicht in jezelf, in relaties, in emoties en gebeurtenissen. Door het te benoemen kun je zelf ook vaak patronen herkennen.

Tijdens de opleiding Mindful Analysis hebben we verschillende dagboekschrijvers behandeld. Van Marcus Aurelius, die in de tweede eeuw na christus mensen al aanraadde om een dagboek bij te houden om beter en gezonder te kunnen leven tot Michel Montaigne die geboren werd aan het einde van de middeleeuwen en de noodzaak van zelfonderzoek onderstreept in zijn zin: “Ik zou mijn leven graag aan iemand anders overlaten, maar ja, aan wie?

Nietzsche riep de moderne mens op tot “Word wie je bent” en toen ik dat las was ik helemaal gecharmeerd van de belangrijkste opdracht die hij daaraan toevoegde: “Geef je karakter stijl”! Als je je eigen verhaal in je eigen woorden vertelt is dat ook een vorm van zelfexpressie en kun je voor jezelf bepalen waar je staat en wat je belangrijk vindt en daarnaar leven. “Practice what you preach” zeg maar.

En wat denk je dat het schrijven in dagboeken voor mensen deed die ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in concentratiekampen verbleven? Doordat ze hun gevoelens op papier zetten voelden de schrijvers zich weer enigszins een beetje mens in een omgeving waar ze niet als zodanig behandeld werden. Pas later realiseerde men zich dat het schrijven hen ook hielp om de verschrikkelijke ervaringen die ze meemaakten te verwerken.

Natuurlijk is dit laatste wel een heel extreem voorbeeld en hoef je geen traumatische situaties te hebben meegemaakt om een dagboek te kunnen bijhouden. Integendeel, juist het leven van alledag is interessant voor jezelf om onder de loep te nemen. En daarnaast, wat is trouwens traumatisch? Wat de een als traumatisch ervaart, is voor de ander geen enkel probleem en die denkt er niet meer aan. Het is soms maar net hoe je tegen de dingen aankijkt en hoe je deze beleeft.

Als je een gebeurtenis, hoe klein soms ook, opschrijft, zet je de ervaring om in tekst en daar kun je dan als het ware afstand van nemen. En als je het dan weer leest kun je er op een andere manier tegenaan te kijken. En probeer daarbij dan ook eens wat liever naar jezelf te kijken. Niet als de superwoman die altijd alles perfect doet. Nee, gewoon als een vrouw die haar best doet om een zo prettig mogelijk leven te leiden en af en toe ook gewoon eens een slechte dag heeft. Je hebt vast een pen en papier bij je in de buurt liggen. Welke gebeurtenis zou jij van je willen afschrijven?

* “Op verhaal komen”, een verkennende case study van de universiteit van Twente naar levensverhalen in de psychiatrie.