Duurzaamheid & maatschappelijke waarde

Ministeries voor de Nieuwe Tijd – Petra Hiemstra

Dit boek is net vers voor de kerst 2020 uitgebracht door een oud-studiegenote van me, Petra Hiemstra, die aangeeft dat we te midden van de ontreddering van het coronavirus hebben kunnen ruiken aan schonere luchten en virtuele bijeenkomsten. Een weg terug is er niet, maar welk pad ligt er nu voor ons?

Dit boek geeft een verzameling van doordachte en speelse vooruitzichten om blij van te worden. Verschillende deskundigen bespreken prachtige nieuwe ministeries die verder gaan dan de wereld van overmorgen. Door oog en oor te hebben voor elkaar, door veel meer open te staan voor de menselijke maat en onze innerlijke waarden bewust te omarmen, zijn we in staat het samen te rooien. Wat dacht je van o.a. het Ministerie voor Gezonde Generaties en Gendergelijkheid of voor financiële Eenvoud en Rijkdom voor iedereen. Ministeries voor Alternatieven en natuurlijke steden of voor Meer Muziek. Elk hoofdstuk is een waar genoegen om te lezen en biedt handelingsperspectief voor iedereen! Met een prachtig gedicht van Merel Morre als aftrap :-).

Als gezond verstand koning was – Dennis Storm

Wat een fantastisch boek dat precies mijn gedachtes en gevoelens beantwoord van de laatste jaren. Het grootste misverstand is misschien wel dat de groene revolutie duur, ingewikkeld en zwaar zal worden.

Met vele interessante inzichten en over het boek van Thea Beckman, “Kinderen van Moeder Aarde”, het was even graven in mijn geheugen, maar yes, inderdaad, heb dat boek ook ooit gelezen en wat was dat prachtig! Misschien weer maar eens lezen…Over de Japanse kiriboom, consumptiegoederen ‘designed to fail’ vs. ‘designed to last a lifetime’. En zo mooi dat hij beschrijft dat perfectie de groene revolutie tegen werkt. Duurzamer leven is niet zwart/wit en daarmee goed of fout. Je maakt het anderen daardoor verschrikkelijk moeilijk, omdat het altijd groener kan.

Geloof in datgene wat jij bijdraagt. Niemand kan alles, maar iedereen kan een beetje.

De donut economie – Kate Raworth

Ok, ik geef toe. Dit is niet het gemakkelijkste boek om te lezen dus scroll gerust verder naar beneden, maar het bevredigde mijn zoektocht naar de richting waarin we het moeten zoeken door mijn gevoelens van ongemak in het alsmaar kijken naar koopkrachtplaatjes en groeieconomie praatjes tijdens Prinsjesdag 2020. Waar zouden we naartoe moeten groeien dan?

Volgens Kate Raworth moeten we nieuwe plaatjes tekenen wanneer we met elkaar een nieuw economisch verhaal willen schrijven en de oude plaatjes lekker laten waar ze thuishoren: op de bladzijden van de handboeken uit de vorige eeuw.

De donut symboliseert de balans. Het is tijd om de balans weer te herstellen. Op aarde, in onze relaties, op social media, in de opvoeding van onze kinderen, in onze to-do list en vooral ook in de economie.

Dit kan niet waar zijn – Joris Luyendijk

Hoe angstig dicht hebben we in 2008 op een mondiale financiële crisis gezeten waarin het echt heel erg fout had kunnen gaan. En wat is er inmiddels bij de zakenbanken veranderd? Praktisch niets… En de mensen die graag goed willen doen in de wereld, laten zich vaak leiden door angst waardoor ze zich stil houden. Een boek waardoor ik des te gemotiveerder ben om me uit te spreken.

Negativiteit Mania – Rijn Vogelaar

Dit boek verwoord precies mijn gevoel van de laatste tijd. Er heerst zoveel negativiteit in de media, waardoor we eigenlijk een onrealistisch wereldbeeld voorgeschoteld krijgen. Slecht nieuws trekt nu eenmaal de aandacht. Het boek leest als een trein met heldere recente voorbeelden anno 2018 uit het bedrijfsleven, de journalistiek, het onderwijs en de politiek. Dat heel simpel neergelegd naast het van nature alarmerende brein van de mens dat neigt naar kortetermijndenken en dat een gevoelige antenne voor gevaar heeft. Met tot slot een prachtig hoopvolle brief van een vader aan zijn zoon van 6…..

Het zijn net mensen – Joris Luyendijk

Een boek dat volledig aansluit op het bovenstaande boek “Negativiteitsmania” en ook heel goed weergeeft  wat een onrealistisch wereldbeeld we voorgeschoteld krijgen door de media. Incidenten scoren, dus daar horen we over. Langdurige conflicten echter, zoals bijvoorbeeld hoe het werkelijk is om jarenlang dagelijks te leven onder een dictatuur, daar valt geen mooi journaal item van te maken.